Kahramanlık taslıyor, kof hatipler dailer¹

“Ben”lik feda etmeden, “bir”lik arıyor gafil!

Ten kabrinden kurtulan, Hak yolda fedailer

Dünyaya tapınıyor, iman mahrumu sefil!..

“Enel Hak” diyen ermiş, benlik resmini silmiş

Hayal gölgeden geçip, dosta nazar kesilmiş

Kur’an’dan habersizler, ne nasip nesilmiş

Rehbersiz bu deryada, nasıl bulunur sahil?..

“Enel Hak”ta tevazu, çün benlikte kibir var

Ölümü öldürene, ne Azrail kabir var

Halk için hayır düşün, her şey bilen HABİR var

Cihatsız bir cenneti, mümkün sanıyor cahil!..

Hak tezahür eylemiş, hep eşya tecellidir

Tüm çizgi daireler, tek nokta temellidir

Bir gün vuslat umudu, en büyük tesellidir

O, alemler Rabbidir; sırf kendin korur bahil!..

Sen hükümle amel et, velâkin hikmetle bak

Rahmani ve şeytani; hayır da Hak, şer de Hak…

“Kesb-i şer, vebaldir; halk-ı şer, hikmet”, işte fark

Sen zalime engel ol, bütün mazluma kefil!..

Kimi Bel’am tavırlı, kimi de aynı İdris

Bazı melek fıtratlı, bazı fesatçı iblis

Ama hepsi lazımdı; tüm mevcudat, cin ve ins

İman gözüyle bakan, hikmetle olur kâmil!..

Şeriatsız bir dinin, kitap yüklü merkebi

Muhammed’siz tarikin, muhabbetsiz mektebi

Her şeyin aslı birdir, her zerrenin terkibi

Cümlenin sığınağı, herkese Mevla’m vekil!..

Kal ile hal bulunmaz, senin bildiğin kabuk

Kulluğun nefsinedir, Hak'tan cayarsın çabuk

Meyveyi veren kimdir, avama sorsan, çubuk…

Gönül gözü kör kişi, olmaz irşada ehil!..

Hak’kı tut, hayrı konuş; susanlar cenazedir

Ehli sünnet düşmanı, sapıtmış kepazedir

Eskimeyen hakikat, Kur’an dirü tazedir

Tecelli meşheridir², her an başka bir şekil!..

1- Dai: İddiacı

2- Meşher: Teşhir yeri, sergi.