Yaradana, yalvarırım
Ben abdinim, Sen Rabbimsin…
Sonunda Sana varırım
Çün yegâne, Sahibimsin
Ben kulunum, Sen Rabbimsin…
Verdin nimet fazileti
Ma’rifeti, meziyeti
Hak etmişken, eziyeti
Bağışlayan, Rahimimsin
Ben abdinim, Sen Rabbimsin…
Ne kadar nankörmüş insan
Bunca gaflet, bunca nisyan1
Hayat boyu, günah isyan
Hep affeden, Kerimimsin
Ben kulunum, Sen Rabbimsin…
Zikrü fikrin, cinan2 imiş
Senden ayrı, hicran3 imiş
Can içinde, Canan imiş
Şah damardan, Karibimsin4
Ben abdinim, Sen Rabbimsin…
Kendimden Sana kaçarım
Kalbimi Dosta açarım
Sensiz aciz ve, naçarım5
Her derdime, tabibimsin
Ben kulunum, Sen Rabbimsin…
Varlık Senin, gayrı gölge
Her mahlûkun, ayrı belge
Âlem dünya, ülke bölge
El-hak Rabbil, Âleminsin
Ben abdinim, Sen Rabbimsin…
Hayran olup, beğendiğim
Hükmüne boyun eğdiğim
Hamd ettiğim, en sevdiğim
Şükür gerçek, Habibimsin6
Ben kulunum, Sen Rabbimsin…
Kur’an Cennete çağrıdır
Fasık hizmete ağırdır
Kulağın hayra sağırdır
Kâfir Şeytan, rakibimsin
Eya Rahman, Sen Rabbimsin…
Tüm işinde, Adil Hekim7
Halktan Hakka, cezbe çekim
Bil gaflete, düşse her kim
Şeytan der ki: “Naibimsin…”8
Medet Ya Rabb, Sahibimsin…
1- Nisyan: Unutmak, gaflet.
2- Cinan: Cennetler, huzur diyarı.
3- Hicran: Ayrılık acısı.
4- Karib: En yakın. “Biz ona şah damarından daha yakınız” (Kaf: 16. ayet sonu)
5- Naçar: Çaresiz, zavallı.
6- Habib: Sevgili.
7- Hekim: Her işini hikmetle gören Allah (C.C).
8- Naib: Vekil, temsilci.