Yaradana, yalvarırım

Ben abdinim, Sen Rabbimsin…

Sonunda Sana varırım

Çün yegâne, Sahibimsin

Ben kulunum, Sen Rabbimsin…

 

Verdin nimet fazileti

Ma’rifeti, meziyeti

Hak etmişken, eziyeti

Bağışlayan, Rahimimsin

Ben abdinim, Sen Rabbimsin…

 

Ne kadar nankörmüş insan

Bunca gaflet, bunca nisyan1

Hayat boyu, günah isyan

Hep affeden, Kerimimsin

Ben kulunum, Sen Rabbimsin…

 

Zikrü fikrin, cinan2 imiş

Senden ayrı, hicran3 imiş

Can içinde, Canan imiş

Şah damardan, Karibimsin4

Ben abdinim, Sen Rabbimsin…

 

Kendimden Sana kaçarım

Kalbimi Dosta açarım

Sensiz aciz ve, naçarım5

Her derdime, tabibimsin

Ben kulunum, Sen Rabbimsin…

 

Varlık Senin, gayrı gölge

Her mahlûkun, ayrı belge

Âlem dünya, ülke bölge

El-hak Rabbil, Âleminsin

Ben abdinim, Sen Rabbimsin…

 

Hayran olup, beğendiğim

Hükmüne boyun eğdiğim

Hamd ettiğim, en sevdiğim

Şükür gerçek, Habibimsin6

Ben kulunum, Sen Rabbimsin…

 

Kur’an Cennete çağrıdır

Fasık hizmete ağırdır

Kulağın hayra sağırdır

Kâfir Şeytan, rakibimsin

Eya Rahman, Sen Rabbimsin…

 

Tüm işinde, Adil Hekim7

Halktan Hakka, cezbe çekim

Bil gaflete, düşse her kim

Şeytan der ki: “Naibimsin…”8

Medet Ya Rabb, Sahibimsin…

 

 1- Nisyan: Unutmak, gaflet.

2- Cinan: Cennetler, huzur diyarı.

3- Hicran: Ayrılık acısı.

4- Karib: En yakın. “Biz ona şah damarından daha yakınız” (Kaf: 16. ayet sonu)

5- Naçar: Çaresiz, zavallı.

6- Habib: Sevgili.

7- Hekim: Her işini hikmetle gören Allah (C.C).

8- Naib: Vekil, temsilci.