Edepsiz erdemsiz, ayarsız insan
Gezer mi başıboş, mü’min asalak…
Hayâsız hayırsız, duyarsız insan
Riyakâr münafık, sözleri muğlak
İslam’ın esası, dürüstlük ahlâk…
Gurur kibir haset, huyun fesatçı
Dosta ayak takar, hain fırsatçı
Tesbihle dolaşır, gizli pusatçı
Elinden usanmış, komşular ve halk
Saygı duyulur mu, yok ise ahlâk …
Kimseyi beğenmez, sanki kusursuz
Çevresi rahatsız, kendi huzursuz
Kötü huylarıyla, bitik onursuz
Sûreti insan ya, sîreti malak
Ne üstün meziyet, her güzel ahlâk …
İftira hakaret, kin ve küskünlük
Şeytan huylarıdır, bıkkın üzgünlük
İnsana yakışan, şeref düzgünlük
Somurtup dolaşır, sanki bir hortlak
Yüzde gül açtırır, hep güzel ahlâk …
Yalanla yalama, kazancı haram
Kaba katı huysuz, günaha hayran
Laf taşır sataşır, şeytanca seyran
Çok zeki geçinir, kafadan çatlak
İnsanın şerefi, takva ve ahlâk …
Hatır gönül sayman, kalmamış saygın
Sonun düşünmezsin, hiç yok mu kaygın
Nasihat edilse, bakarsın baygın
Boş kulak dinlersin, gezersin aylak
İnsanlıktan çıkar, bozuksa ahlâk …
Saygıdır insana, şeref şan katan
Hayâ imandandır, fücur şeytandan
Utanmaz arlanmaz, rezil şarlatan
Bak ensende patlar, İlahi şaplak
Kimseler acımaz, yok ise ahlâk …
Tatlı dilli güler, yüzlü insanlar
İltifat görürler, türlü ihsanlar
Güz kışa dönüşür, bahar Nisan’lar
İrfan meclisine, dalsa bir çaylak
Haddini bilmemek, ne çirkin ahlâk …
Meyveli ağaçlar, gibi eğilsen
Aklın ahlâkınla, sevsen sevilsen
Aranıp sorulan, biri değilsen
Edebiyat yapıp, çatlatsan gırtlak
Seni rezil eder, bu kötü ahlâk …
Cahil gafil üste, kıratsız adam
Bencil bâhil bir de, sıratsız adam
Uyumsuz huzursuz, suratsız adam
İşi malayâni, sözleri laklak
Ne kıymeti vardır, düşükse ahlâk …
Özü bozuk hain, gözü şehvetli
Sözü yalan dolan, zehir şerbetli
Her közü söndürür, huyu şefkatli
Diken huylu değil, olmalı leylak
İnsanın ziyneti, hep güzel ahlâk …