Ekim 03 22:49

SULTANIM, SÜBHANIM; RAHMANIM BENİM!

SULTANIM, SÜBHANIM; RAHMANIM BENİM!

Bunca hata kusur, işledim yine

Beni terk etmedi, Rahmanım benim…

Şahidim halimi, hep bildiğine

Kusurdan münezzeh, Sübhanım benim…

 

Rahmet şefkatinle, gönül islahım

Şefaatçim olsun, din de ihlasım

Huzurdan kovarsan, o gün iflasım

Hidayet inayet, bürhanım benim…

 

İman yoksa beden, kuru kefendim

Lütfu eserindir, tüm bilgim fendim

Sayenizde yolum, buldum Efendim

Hakikat kaynağım, Kur’an’ım benim…

 

İman; aklım canım, olmaz inkârım

Dosta hizmet hürmet, en büyük kârım

Davana fedayım, Yüce Hünkârım

Hazretim hasretim, giryanım benim…

 

Vahdete varamaz, şehvet tutsağı

Nefs için boğuşmak, nefret tuzağı

Vuslatın kapısı, halvet bucağı

Hiç sensiz geçmesin, bir anım benim…

 

Göklerde ve yerde, kemâl içinde

Her an tecellide, farklı biçimde

Ayrılık ateşin, kordur içimde

Hasretinle yanar, her yanım benim…

 

Haddimi bilirim, hasmım Şeytandır

İslam nizamına, hep taş atandır

Siyonist uşağı, tam şarlatandır

Hak-Bâtıl ayıran, Furkanım benim…

 

Bu dünya fanidir, imtihan yurdu

Vesvese şüpheler, imanın kurdu

Nebiler veliler, çalışıp durdu

Bugün yarın göçer, kervanım benim…

 

Ecel kapım çalar, hülyam yıkılır

Kuru ceset heman, kabre tıkılır

Sevdasız cihatsız, ruhum sıkılır

Hak dosttur dermanım, fermanım benim…

 

Rehber edinmişim, hep Erbakan’ı

Dilim vasfedemez, yüce Hakanı

Nasıl anlatayım, kalbim yakanı

Yetiş imdadıma, Sultanım benim…

 

Zatındaki nura, gönül vereli

Tecelli sırrına, erdim ereli

“Ahmed”de1 Ahed’i, gördüm göreli

Daim cemâlindir, seyranım benim….

 

1- “Ahmed”: Hz. Peygamber Efendimizin mübarek adıdır. Yerlerde ve göklerde en çok övülen anlamındadır.

Yorum Yaz