Yemyeşil, uçsuz bucaksız bir bahçede oluyorum. Bahar gelmiş, bembeyaz papatyalar tarlayı doldurmuş, ağaçlar çiçek açmış. Kendi kendime: “Allah’ım, şükürler olsun, ne güzel donatmışsın dünyamızı, cennet gibi her yer!’’ diyorum. Bir taraftan da papatyalar topluyorum elime. İleride, bembeyaz papatyaların içinde, bembeyaz yüzleri ve yine bembeyaz saçları ile Erbakan Hocamız oturuyor oluyorlar. Topladığım papatyalarla Erbakan Hocamıza koşuyorum. Mübarek ellerini öpüp, çiçekleri uzatıyorum. Çiçekleri alıp mübarek kalpleri hizasına getiriyorlar.
TAMAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ