BİR HAİN SAPKIN!?

Hak davayı araç, yaptı nefsine 
Hidayet karardı, vicdanı döndü!..
Dostuna hıyanet, eden hepsine
Şeytanlar kuruntu, vermeye indi1
Hidayet karardı, vicdanı söndü!..

Herkes “Deli!..” derken, sahip çıkmıştık
Sadıklardan sanıp, elin sıkmıştık
Sonunda bıraktık, çünkü bıkmıştık
Ben kartalım diye, kabardı hindi
Hidayet karardı, vicdanı söndü!..

Önce; “Ben Hoca’ya, damat olacam
Siyasi hürmet ve, rütbe alacam
Olmazsa sakalım, saçım yolacam!..”
Diyerek şeytanın, atına bindi
Hidayet karardı, vicdanı söndü!..

“Bak, Din yıkılmadan, rakip yıkılmaz…
Bühtan atmak varken, silah sıkılmaz
Doğruluk şefkatle, üste çıkılmaz!..”
Dedi; tek silahı, hıyanet kindi
Hidayet karardı, vicdanı döndü!..

“Çok benziyor; oğlum, Hoca’nın soyu
Gökler âleminde, yapmışlar toyu
Şerefle anılır, asırlar boyu…”
Bütün derdi makam, şöhret ve ündü
Hidayet karardı, vicdanı döndü!..

“Bu Tayyo haindir, yerime kondu
Gâvur kiraladı, hem beyni dondu
Bu sefer yanılmam, bakın bu sondu…”
Çün AB’ye kaydı, Haçlı’ya yöndü
Hidayet karardı, vicdanı söndü!..

Şeytan ne üflese, ilham sanırdı
Düşmanı dost; dostu, düşman tanırdı
Sapıttı, “HAK benim…”, diye anırdı
Onun çin gün gündü, maziyse dündü
Hidayet karardı, vicdanı söndü!..

Ehli Beyt, Hazreti, Ali’ye çattı
Kâfir zındık gibi, iftira attı
Süfyan Deccal olup, çirkefe battı
Derken bütün İslam, nurları söndü
Hidayet karardı, vicdanı döndü!..

Zırvayı hak diye, kekelemiştir
En yakınlarını, tekmelemiştir
Edep erdem şeref, silkelemiştir
Altın lale sanır, her paslı kündü2
Hidayet karardı, vicdanı söndü!..

“Bütün rezilliği, Ahmet Hoca’ya
Yıkmamız gerekir, batsın acıya
Meydan bize kalır, Kutlu Koca’ya3…”
Diyecek haindi, cahildi böndü
Hidayet karardı, vicdanı söndü!..

İlim yok irfan yok, ham hayal kurdu
İblis zekasıyla, uydurup durdu
Tayyib’e dayanıp, hepten kudurdu
Ona sorsan: “Çağa, görevli öndü…”
Hidayet karardı, vicdanı söndü!..

Hain zeki olur, mü’min müstakim4
İntikamın alır, Aziz Müntakim5
Belasını bulur, hepsi nitekim6
Doğruyu duyunca, şaşırıp sindi
Hidayet karardı, vicdanı döndü!..

Büyük Zat rü’yada: “Yâsin Dokuzu,7
Okusun da Ahmet, kovsun soysuzu
Eşen kendi düşer, hainin son kozu!”
Böyle boşa çıkar, münafık fendi
Hidayet karardı, vicdanı söndü!..

1- “(Şimdi) Size şeytanların kime ineceğini (ve hangi yanlış ve saptırıcı şeyleri ilham edeceğini) haber vereyim mi?”

“(Bu şeytanlar) Onlar; (gerçeği tersine çevirerek) pervasızca yalan ve iftira düzmekten çekinmeyen, günaha (ve riyakârlığa) yönelen herkese (kötü maksatlı ve palavracı şair ve hatip kimselere) inerler. (Onları hayali kuruntulara sevk ederler.)”

“(O yalancı şair, hatip ve yazarlara gelince) Bunlar; (şeytanların ve şerli odakların düzmecelerine) kulak verirler, pek çokları da (bile bile) yalan söylerler.”

“(Böylesi) Şairlere ise, (cehalet ve şehvetle) sapıtmış ve azıtmış kimseler takılıp giderler.”

“Ve onları görmez misin ki, her vadide (bâtıl işlerde, boş eğlencelerde ve vehimler peşinde) gafil ve şaşkın gezinirler.” (Şuarâ Suresi: 221-225)

2- Künd: Kaçmasın diye hayvan ayağına takılan kelepçe… Kör, güdük, ahmak ve bilinçsiz kimse.

3- Koca: Eski Türkçede; ulu kişi, bilge adam.

4- Müstakim: Doğru ve istikamet sahibi.

5- Müntakim: İntikam alan Allah (CC).

6- Nitekim: Kesinlikle, gerçekten, öyle ise…

7- “(Hakka diretmeleri ve hayra hıyanetleri sebebiyle onların) Önlerinden (manevi) bir perde ve arkalarından (manevi) bir perde çektik de, (böylece) onları(n görüş alanını) kapattık (ve gönül ekranlarını kararttık); artık bunlar (imani ve Kur’ani gerçekleri) göremez (ve kavrayamaz durumdalardır.) [Not: Hz. Peygamber Efendimiz (SAV) Hicret’e çıkarlarken, evlerinin etrafını saran, Mekke’nin süper zalimlerinin kiralık katilleri üzerine bu Ayet-i Kerimeyi okuyup üstlerine toprak serperek, Allah’ın izniyle gözlerini kör, kulaklarını sağır etmiş ve şeytanilerin bütün tuzaklarını boşa çıkarıvermişti. Aynı müjdeler ve manevi destekler sadık ümmeti için de geçerlidir.]” (Yâsin Suresi: 9)