BUNALDIM EY DOST!

      

Günbe gün artıyor, hain hücumu

Mahkeme açar ya, demez suçumu

İman ateş koru, yakar avcumu

Rahatı arayıp, yanıldım ey Dost!..

      

Suçum ki şeytana, kurşun sıkandım

Çile ateşinde, yandım yıkandım

Medet kıl Ya Rabbi, gayrı tıkandım

Dışlanıp divane, sanıldım ey Dost!..

        

Fani şeyler heves, hep avutmuyor

Kabaran vicdanım, hiç uyutmuyor

Günahım saymaya, yüzüm tutmuyor

Özüm göz yaşımla, sulandım ey Dost!..

      

Sabrı katık edip, yedim olmadı

Nefsin dik başını, eydim olmadı

Melamet hırkasın, geydim olmadı

Acizim çaresiz, bunaldım ey Dost!..

      

Yurdumu çevirdi, top sahasına

Kur’an’ı haykırdım, BOP kâhyasına

Mazlumu savundum, can pahasına

Zalimin üstüne, çullandım ey Dost!..

      

Hep Hakkı söyledim, nefse yüklendim

Bu yüzden ezildim, göze dikendim

Şimdi Sana geldim, bittim tükendim

Bütün sermayemi, kullandım ey Dost!..

      

Hayra yoldaş olan, bir avuç sadık

Çağdaş Nemrut’lara, kutlu asaydık

Bazen Harun olduk, bazen Musa’ydık

İslam’sız düzene, katlandım ey Dost!..

      

Rahmetin ilacım, nusret cabaydı

İblis vesvesesi; hep acabaydı

Ayıyla dalaşmak, boşa çabaydı

Bu yüzden çalıyı, dolandım ey Dost!..

      

Büyüksün İlahi, yalnız Tek Büyük

İnayet etmezsen, çekilmez bu yük

Yüzlerimiz mahcup, boynumuz bükük

Kur’an’ın kulpuna, sarıldım ey Dost!..

      

Senden değil halktan, kestim umutum

Gayrı yağma olur, çulum çaputum

Sanırım taşıyan, azdır tabutum

Yolunda al kana, bulandım ey Dost!..

      

“Metâ hâzel fethü, in küntüm sadikîn”1

“Vekâne hakken aleynâ, nüncil mü’minîn”2

“Tenzîlül kitâbi, Min Rabbil Âlemîn”3

Ayetlerle kapına, sığındım ey Dost!..

        

1- “(İnkârcılar ve münafıklar:) ‘Eğer doğru söyleyenlerden iseniz, (beklediğiniz) fetih ne zaman?’ diyorlar.” (Secde:28)

2- “(Oysa) Mü’minlere yardım etmek, üzerimize bir Hakk olmuştur.” (Rum: 47)

3- “(İçinde asla şüphe ve çelişki bulunmayan) Bu Kitap Âlemlerin Rabbinden indirilmiştir.” (Secde: 2)