Kasım 14 20:14

KOLA GİRENİM KALMADI

KOLA GİRENİM KALMADI

Garip kaldım öz yurdumda, imana şirk katmam diye

Bir avuç sadık dışında, dostum yarenim kalmadı…

Hak davamı vicdanımı, çıkar için satmam diye

Herkes bana hücum eder, haklı görenim kalmadı…

 

Zalime haine karşı, daim mazlumu savundum.

Hakikati dedim diye, bak dokuz köyden kovuldum

Kapımı çalan azaldı, Ya Rab rızanla avundum

Allah için hatır soran, selam verenim kalmadı…

 

Sarih ayet, sahih hadis; akl-ı selim, müsbet ilim

Uygun bulsa, “doğru” deriz; daim Hakkı söyler dilim

Adil Düzen böyle doğdu; hem şeriat hem de bilim

Hacı hoca karşı çıktı, gerçek öğrenim kalmadı…

 

İman demek Cenab Hak’la, “kâlû belâ”dan ahittir

Yalnız O’na sığınmışım, hem Rahim’dir hem Vahit’tir

Şikâyetçi değilim ha, Rabbim her şeye şahittir

Vazgeçtim makam koltuktan, minder serenim kalmadı…

 

Şeytaniler çok tuzaklar, kurdular solu sağıma

Rahat huzur tatmamışım, baksınlar gençlik çağıma

İnayeti İlahidir, elli yıl hikmet bağıma

Yetmiş türlü güller ektim, lakin derenim kalmadı…

 

Küfür nifak kol koladır, ahlâksızlık küfran ile

Nice hıyanet uğradık, hep yaklaştık ğufran ile

On beş yıldır tek başıma, yerli Deccal Süfyan ile

Cenk ederim kalemimle, kola girenim kalmadı…

 

İlahi yetiş imdada, medet eyle bu feryada

Milli Çözüm’e tutundum, bir kayıkla şu deryada

Ahbap akraba dağıldı, yalnızım dar-ı dünyada

Nur tecellinle hayranım, bayram törenim kalmadı…

 

Hâşâ haddime mi düşmüş, sanmayın itirazımdır

O “Külli şey’in kadir”e, naz makamda niyazımdır

Aciz muhtaç kul olarak, bunlar duam avazımdır

Şu seçkin dostlardan gayrı, göğüs gerenim kalmadı!..

Yorum Yaz