Vicdan aynasında, baksa kendi yüzüne

Kişi ne mal olduğun, herkesten âlâ bilir!?

Evliya görünse de, insanların gözüne

Şeytani niyetini, Allahu Ta’la bilir!?

Aklını kullanmayan, Kur’an’a hiç bakmayan

Karanlık kafasında, kalp fenerin yakmayan

Hayvan gibi yaşayan, hakikati çakmayan

Gece sarhoş çığlığın, Ezan ve salâ bilir!?

Keramet meyvesi yer, yılın kara kışında…

Milli Çözüm’den ürker, eriyor bakışında

Herkesi hoş görüyor, Erbakan’ın dışında

Sabatasit Altan’ı, öz evlat bala bilir!?

Dost düşmanı bilmeyen, Hak Bâtılı seçmeyen

İnançları uğrunda, rahatından geçmeyen

Gözü açık takılıp, bulanık su içmeyen

Ermeni Manukyan’ı, şefkatli hala bilir!?

Kutbu Azam geçinir, kutupların ayısı

Masonu Müslim sanır, Siyonizm’i kayısı

Avrupa amcasıymış, Amerika dayısı

Kendi bahçe duvarın, aşılmaz kal’a bilir!?

Servet rütbe kölesi, doymuyor şehvetine

Firavun gibi nefsi, kapılmış şevketine

Nice zavallı safdil, aldanır şöhretine

Küçük cep bıçağını, Osmanlı pala bilir!?

İman hakikatini, etmeden kalpte hazım

İsme kanıp demeyin; kâfir olur mu Kâzım?

Kur’an ile herkesi, yine uyarmak lazım

İnsan şeytana uyup, gaflete dalabilir!?