Vicdan aynasında, baksa kendi yüzüne
Kişi ne mal olduğun, herkesten âlâ bilir!?
Evliya görünse de, insanların gözüne
Şeytani niyetini, Allahu Ta’la bilir!?
Aklını kullanmayan, Kur’an’a hiç bakmayan
Karanlık kafasında, kalp fenerin yakmayan
Hayvan gibi yaşayan, hakikati çakmayan
Gece sarhoş çığlığın, Ezan ve salâ bilir!?
Keramet meyvesi yer, yılın kara kışında…
Milli Çözüm’den ürker, eriyor bakışında
Herkesi hoş görüyor, Erbakan’ın dışında
Sabatasit Altan’ı, öz evlat bala bilir!?
Dost düşmanı bilmeyen, Hak Bâtılı seçmeyen
İnançları uğrunda, rahatından geçmeyen
Gözü açık takılıp, bulanık su içmeyen
Ermeni Manukyan’ı, şefkatli hala bilir!?
Kutbu Azam geçinir, kutupların ayısı
Masonu Müslim sanır, Siyonizm’i kayısı
Avrupa amcasıymış, Amerika dayısı
Kendi bahçe duvarın, aşılmaz kal’a bilir!?
Servet rütbe kölesi, doymuyor şehvetine
Firavun gibi nefsi, kapılmış şevketine
Nice zavallı safdil, aldanır şöhretine
Küçük cep bıçağını, Osmanlı pala bilir!?
İman hakikatini, etmeden kalpte hazım
İsme kanıp demeyin; kâfir olur mu Kâzım?
Kur’an ile herkesi, yine uyarmak lazım
İnsan şeytana uyup, gaflete dalabilir!?